De treinaanrijding is nu enkele weken geleden en ze doet het goed.
Na 12 dagen hospitalisatie mocht Romina ‘naar huis’.
De eerste dagen had ze nog veel zorg nodig. Romina herkauwde nog niet dus dat moest van dichtbij opgevolgd worden, ze had nog hulp nodig bij het eten, drinken en rechtstaan en moest ook nog medicatie en verzorging krijgen.
Onze vrijwilligers spendeerden uren met gras, kruiden en takken plukken, bij haar te zitten, … en al die liefdevolle verzorging heeft zijn vruchten afgeworpen.
Romina eet, drinkt en staat uit zichzelf, ze wast zichzelf, ze vindt haar eten, ze hoort en ruikt goed, ze geniet van knuffels en komt er zelf om vragen, … Ze is blind aan beide ogen al vermoeden we dat ze aan haar goede kant licht kan waarnemen. En … ze mekkert terug! Toen we haar ophaalden na de aanrijding huilde ze. Het was een hartverscheurend geluid dat door merg en been ging, ook bij aankomst bij de dierenarts ging dit gehuil door. Daarna werd Romina stil … tot er plots, meer dan 2 weken na haar ongeluk, een hartverwarmend geluidje uit haar kwam.
Bij haar laatste dierenartscontrole bleek de wonde aan haar poot mooi genezen te zijn, enkel de breuk is nog verplaatst en nog niet verkalkt. Romina draagt dus nog steeds een spalk, haar oogjes worden nog gespoeld en verder krijgt ze nog vitamines ingespoten. En natuurlijk wordt ze overstelpt met veel, vers lekkers en tonnen liefde!
Oh ja, een eventuele eigenaar heeft zich niet aangemeld binnen de wettelijke periode. Romina is dus officieel aan haar nieuw leven begonnen en ze geniet er ten volle van!