Dit afscheid kwam veel te vroeg … Er waren nog zoveel avonturen te beleven door Khaleel, en we keken ernaar uit om die samen met jullie te delen. Maar helaas kwam er heel plots een einde aan zijn verhaal . 😔
Khaleel kreeg geen eerlijke start. Volgens de boer werd hij bij de geboorte verstoten door zijn mama, maar er werd geen moeite gedaan om die band te herstellen of om hem te redden — het lot van zovele rammetjes. Gelukkig hoorden buren zijn geblaat, gingen kijken en mochten hem meenemen. Zij namen contact met ons op, en zo werd Khaleels leven gered 🩵🍼.
De kleine man had geen biest gedronken bij zijn mama — dus dat was onze eerste prioriteit. Daarna mocht hij verhuizen naar het gezin van onze coördinator Katleen, waar het flessen om de drie uur begon.
Khaleel ontpopte zich tot een levendig, nieuwsgierig lammetje. Katleen schreef vorige week nog: “Hij houdt van het rammen van strandballen, springt en crosst over verschillende parcours, slaapt graag op schoot, luistert perfect naar zijn naam, wandelt netjes aan de leiband naar lekkere grasjes, knabbelt aan alles (maar dan ook echt alles) en houdt van het leven.” 🌿
De volgende stap was om hem gewoon te maken aan het leven op de weide, samen met de andere schapen. Maar zover kwam het niet meer …
Na zijn vaccinatie kreeg Khaleel een anafylactische shock — een reactie die ons allemaal volledig overrompelde, en voor Katleen en haar gezin helemaal onwerkelijk aanvoelt. Daar stond hij de afgelopen 6 weken in het middelpunt van het gezin.
Katleen schreef:
“We hielden te veel en te hard van jou,
we gaven je alle liefde die voor een lang leven was bedoeld in een korte tijd,
dus het universum zei: je kreeg wat je moest hebben, tijd om te gaan.”
Khaleel leefde maar kort, maar hij kende liefde, zachtheid en zorg — iets wat voor veel lammetjes ondenkbaar blijft. We zijn dankbaar dat we hem konden geven wat hij verdiende en méér. En daarvoor zijn we Katleen en haar gezin ontzettend dankbaar, want Khaleel had zich geen beter pleeggezin kunnen wensen. 💛