Iedereen die ooit bij ons op bezoek kwam, heeft ongetwijfeld kennisgemaakt met Jorge. Hij was het meest zachtaardige varken op de sanctuary, die niets liever deed dan genieten van belly rubs. 
Tijdens de opendeur vond je hem dan ook meestal ergens in de buurt van de poort, zodat er zeker constant iemand hem kon aaien. Zo groeide hij al snel uit tot één van de publiekslievelingen.
We lachten er vaak mee dat Jorge een knopje achter zijn oksel had staan om te gaan liggen, omdat hij zich bij aanraking meteen in positie legde om wrijfjes te ontvangen 
.
Omdat hij bij aankomst op onze sanctuary, 8 jaar geleden, het in het begin niet zo goed deed bij zijn grotere soortgenoten, mocht hij al snel (met verscheidene vriendjes 
) naar de geitenweide verhuizen. Daar werd hij nog meer gepamperd dan voorheen.
De laatste tijd zagen we dat hij meer en meer met zijn ademhaling sukkelde 
, iets wat bij Kune Kunes helaas snel ernstig kan worden. Daarom lieten we DAP De Eggel komen voor een onderzoek. Daaruit bleek dat er een vermoeden van een massa in één van de neusgaten was. Vervolgens contacteerden we Equitom om een rhinoscopie te doen (een kijkonderzoek in de neus).
Anesthesie bij varkens is altijd een risico, en bij kortneuzige rassen zoals Jorge nog groter. Daar is het misgelopen: Jorgeke is niet meer uit zijn verdoving ontwaakt. 
Jorge was één van onze eerste bewoners en had vele harten gestolen 
. Spijtig genoeg moeten we nu verder zonder hem. We kunnen ons enkel troosten met het feit dat hij het vele jaren goed heeft gehad bij ons. We hebben hem zien genieten, en enorm veel van hem genoten. Het ga je goed, dikke vriend. 
